Rijden verstopt zich niet over de hele wereld

Rijden verstopt zich niet over de hele wereld

Motorrijden en goed doen - het idee achter de Fellows Ride doet de ronde. Dieter Schneider is met zijn motor de wereld rondgereden en heeft ingezien dat depressie wereldwijd een ernstige, maar vaak onderschatte ziekte is. Terug in Duitsland toont hij fascinerende foto's in lezingen en vertelt hij over zijn ervaringen over de hele wereld.

Nog ver voordat corona de wereld aan banden legde, toen het nog mogelijk was om zorgeloos feest te vieren en we vrij en vrolijk door vreemde landen mochten rijden, begon ik tijdens het Touratech-travelevent in juni 2018 aan mijn "Round the World Trip".

Via de Kaukasus, het Himalaya-gebergte en Zuidoost-Azië ben ik in Australië terechtgekomen. Down under werd ik uitgenodigd door de bikermaten voor de Black Dog Ride. In alle grote steden van Australië ontmoeten motorrijders elkaar voor een tocht waarbij aandacht wordt gevraagd voor depressie en zelfmoordpreventie. In heel het land nemen daar meer dan 6000 bikers aan deel. Ik mocht in Melbourne meerijden en had tranen in mijn ogen toen ik samen met 160 motorrijders langs de kust cruisete. Ik was ontroerd, omdat ik sinds 2015, een jaar na de zelfmoord van mijn zoon, met onze motor op reis was.

Tijdens mijn eerste tocht, die van Duitsland naar Kaapstad door Oost-Afrika ging, had ik geleerd te leven met de rouw. Daarover schrijf ik in mijn boek "Wenn dich dein Leben rechts überholt – mit Freuden und Tränen durch Afrika" (wanneer het leven je rechts inhaalt – met plezier en tranen door Afrika).

Tijdens mijn reis rond de wereld ben ik begonnen om offensief over de volksziekte depressie te praten en te publiceren. Op de ochtend van 26 juli 2019 in Melbourne, tijdens de motordemonstratie voor hulp bij depressie, heb ik onder mijn helm gezworen zoiets ook in Duitsland op poten te zetten. Ik heb het project "Fellows Ride" genoemd. Het motto luidt "Met open vizier voor hulp bij depressie". Eenmaal terug in Duitsland was het op 12 juni 2021 dan zover. Naar de eerste Fellows Ride in Würzburg kwamen 350 motorrijders.

We hadden een prachtige dag en maakten een mooie tocht door Mainfranken. „Depressies kunnen gelukkig niet motorrijden“, zei een deelneemster tegen mij met een glimlach op haar gezicht. Ze wist zelf heel goed waar ze over sprak. Aan het eind van de dag hadden we in totaal 5000 euro aan donaties ontvangen. En het belangrijkste was, we konden allemaal met onze hobby iets doen tegen het taboe dat rust op een ziekte die levensgevaarlijk is, wanneer deze te laat wordt onderkend.

Tijdens bijna 100 lezingen, voornamelijk via ZOOM, heb ik sinds mijn terugkeer indrukwekkende foto's kunnen laten zien en bijzondere verhalen van mijn reizen rond de wereld kunnen vertellen. Uit de foto's en verhalen is een film ontstaan. Deze heet "Ride don't hide". Een film waardoor je zin krijgt om op reis te gaan, en die levens kan redden. Ik vertel hoe ik na de dood van mijn zoon op onze motor ben gestapt en met open vizier over de hele wereld heb gezocht naar een verklaring, naar de zin en naar innerlijke rust. Mijn conclusie na meer dan 140.000 kilometer en twee jaar on the road luidt: "De wereld is te mooi voor depressie".
Ride don't hide kent een succesvolle start en kan hier online worden bekeken: https://bit.ly/3G9Jdn8

„Sta altijd open voor verrassingen“, raadde een boeddhistische monnik mij in de Himalaya aan. En hij had gelijk. Op mijn vrees dat ik groot respect, bijna angst heb voor de dag waarop ik 's morgens voor de laatste keer mijn motor bepak en naar huis rijd, antwoordde hij: „Zet je reis voort, wanneer je thuis bent aangekomen. In het klein. Er zullen bij je in de buurt plaatsen zijn die je nog kunt ontdekken, mensen die je nog zult leren kennen en je zult dingen doen die je nog nooit hebt gedaan.“ Het hele leven is een reis, en nieuwsgierigheid is de primaire aandrijving voor ons motorrijders.

Tijdens mijn huidige tocht naar de Noordkaap en verder naar Cabo da Roca in Portugal, het zuidwestelijkste punt van het Europese vasteland, heb ik mij "met geluk beziggehouden" en er lezingen over gegeven. Met en op Toni ga ik Portugal nu ontdekken. De ACT-Portugal heb ik al gereden. Grandioos! (https://adventurecountrytracks.com/) Het leven blijft een mooie reis, ook omdat motorrijden voor voldoende saldo op onze geluksrekening zorgt.

Ik wil iedereen dan ook bedanken die mijn projecten heeft ondersteund. Mijn bijzondere dank gaat uit naar het Touratech-team in Niedereschach, in Thailand, in Peru en in Australië voor de snelle en onbureaucratische hulp. Tot het volgende travelevent, waar we allemaal reikhalzend naar uitkijken.

Meer informatie en het aanmeldformulier voor de Fellows Ride 22 vind je op de website www.fellowsride.de

See you soon fellow.



Touratech Copyright © 2020