Nieuw terrein – reis door de Balkan met Martin Leonhardt

Nieuw terrein – reis door de Balkan met Martin Leonhardt

Martin Leonhardt verkent zonder enige kennis uit reisgidsen met een door Touratech uitgeruste Triumph Tiger uitdagende routes door de fascinerende landschappen van Albanië, Noord-Macedonië en Kosovo.


De wandelroute 'Peaks of the Balkans' leidt ook door de spectaculaire Albanese Alpen in Noord-Albanië. In Kosovo kun je op de panoramische weg R115 indrukwekkende avonturen op hellingen beleven.

Zelfs in 2021 draait de aarde nog steeds niet in het normale ritme. Het aantal landen dat avontuurlijke globetrotters kunnen ontdekken, is heel beperkt. Maar gelukkig zijn er alternatieven. Als niet nu, wanneer zou je dan naar de wat atypische landen in het zuidoosten van Europa reizen? Twee maanden lang ben ik al door Italië gereisd en ik heb nog twee weken de tijd om mijn route langs de Adriatische Zee af te ronden.


De berg Valamara in het zuidoosten van Albanië biedt eindeloze grindwegen. Sommige wegen leiden tot hoogtes van meer dan 2000 meter (links).


In het nationale park Mavrovo in Noord-Macedonië dien je op de officiële wegen te blijven, want in het gebied leven bedreigde diersoorten zoals de balkanlynx (zie hierboven).

Voor mij ligt nieuw terrein. Talen, geografie en gewoontes van de landen in de Westelijke Balkan zijn voor mij volledig onbekend. Op de veerboot van Bari naar Durrës in Albanië voel ik me daarom wat onzeker.

Meteen bij aankomst kom ik tot het besef dat het misschien geen slecht idee was geweest om van tevoren door een reisgids te bladeren. Het eerste ontbijt in het land is meteen een spoedcursus Albanees, gemengd met een beetje Italiaans en Engels. Mijn portemonnee zit vol met eurobiljetten, maar 300 Lekë voor een kopje koffie en een croissantje zitten er nog niet in. Ik vind de lach van de serveerster leuk die de humor van mijn dommigheidje wel kan inzien. Ik maak een paar grapjes en betaal mijn schuld uiteindelijk met een glimmende euromunt.

Ik rijd verder naar het zuiden langs de kustweg naar Ksamil. Maar al snel draai ik de zee de rug toe en rijd richting het nationale park Bredhi i Hotovës-Dangelli, waar ik voor het eerst over kronkelende grindwegen rijd. De stenen zijn groot en het vergt nogal wat vaardigheid om de Triumph Tiger veilig over de hobbelige wegen te manoeuvreren. Op die route zijn er nog steeds veel oude hangbruggen, waarvan ik het draagvermogen een aantal keer liever eerst te voet controleer.

De nachten breng ik meestal in de tent door, wat het aangename neveneffect heeft dat ik al midden in de natuur zit en genoeg tijd heb voor ochtendwandelingen in de bergen en ik ben onmiddellijk onder de indruk van de uitgestrektheid.

De SH71 leidt ten noorden langs de imponerende Moglicë-stuwdam. Ik ben behoorlijk verbaasd als ik daar de haarspeldbochten over een haast perfecte verharde weg volg. Na korte tijd opent zich het uitzicht op een kilometers brede vallei, die me doet denken aan de canyons in de VS. Ik had hier niet met zulke enorme dimensies gerekend. Dat deel van de reis onthoud ik dus zeker als geheime tip. Dagen lang kom ik geen andere motorrijders tegen. Eenzaam volg ik mijn koers via Elbasan naar het noorden naar het Meer van Ohrid.


Een spectaculaire brug leidt over de Vjosë naar het nationale park Bredhi i Hotovës-Dangelli (Albanië).


Adembenemende sterrenhemel in de buurt van de Titov Vrv (Tito-top) in Noord-Macedonië.

De grensovergang naar Noord-Macedonië is wat moeilijk. Omdat ik tot nu toe alleen maar heel vriendelijke mensen heb ontmoet, ben ik verbaasd over de norse toon van de douaniers.

Ik heb van mijn fouten geleerd en regel snel een paar Macedonische deni en rijd vervolgens door het nationale park Galičica naar Kruševo. Om al die kilometers op de motorfiets te compenseren, besluit ik spontaan een paraglidingcursus te volgen. "De bergen rond de stad behoren tot de beste plekken ter wereld voor deze sport", legt Steruli, mijn trainer, uit. Het is heel bijzonder om vanaf een hoogte van 2000 meter over de uitgestrekte vallei van de tabakstelers uit te kijken en tijdens mijn vluchten ben ik overtuigd van Steruli's woorden.

Ik gebruik de tijd tussen de oefeningen voor nog meer ontdekkingstochten met de Tiger. Ik moet vaststellen dat Noord-Macedonië nog kleurrijker is dan het buurland. Tractoren en auto's uit de voormalige Sovjettijd bepalen hier net als moskeeën, shisha lounges en theehuizen het straatbeeld. Vervallen fabrieksgebouwen in de stad zorgen voor een communistische uitstraling dat anders alleen bekend is uit landen als Cuba.


Helling in de grensregio van Kosovo. Noord-Macedonië begint achter de bergen.


Niet alle berijdbare grindwegen staan op de digitale kaarten.

Ik maak een uitstapje naar het Treskavec-klooster, waarvan de vervallen muren uit de 12e eeuw dateren en ik rijd naar de op een na hoogste berg van het land, de 2747 meter hoge Titov Vrv. Vlak na de turbulente stad Tetovo kom ik in een brede steppe terecht, waarvan de wegen weer veel energie vergen. Ik breng een geweldige nacht door met uitzicht op de Melkweg, val tevreden in slaap en wandel bij zonsopkomst naar een verlaten stenen toren op de top van een berg. Het uitzicht strekt zich van daaruit tot ver buiten het Balkangebergte naar Kosovo uit, waar mijn reis me ook nog naartoe zal brengen.


De wegen van Albanië lopen vaak honderden kilometers door dichte bossen.

Eerst ga ik nog naar de hoofdstad Skopje die het best als curieus kan worden omschreven. Net als in het oude Rome volgt het ene na het andere indrukwekkende standbeeld. De weg leidt van het islamitische deel van de stad via een historische stenen boogbrug naar het christelijke deel. Net als in andere delen van de Balkan lijkt het geen enkel probleem te zijn als kerken en moskeeën allebei deel uitmaken van het dagelijks leven van mensen.



Historische gebouwen en indrukwekkende standbeelden vormen het straatbeeld van de Noord-Macedonische hoofdstad Skopje.

Aan de grens met Kosovo word ik vriendelijk ontvangen en als welkomstgeschenk voor de Tiger krijg ik een gratis verzekering. Ik heb weliswaar nog steeds geen reisgids doorgebladerd, maar ik hoef niet meteen naar de eerstvolgende bank op zoek, omdat ze in Kosovo met de euro betalen.


In Kosovo nodigen talrijke bospaden, zoals hier in het Šargebergte, uit om op verkenning te gaan.


Sommige iconen in het Treskavec-klooster (Noord-Macedonië) dateren uit de 15e eeuw.

Als ik het Šargebergte ook nog een keer vanaf de noordkant zie, ben ik weer enthousiast. Spectaculaire bergformaties zijn hier echter alleen nog maar in het nationale park Bjeshkët e Nemuna te vinden. De landschappen worden daar gekenmerkt door steile bergkloven. Een rondreis of eventueel een overtocht naar Albanië of Montenegro is voorbehouden aan sportieve mountainbikers of wandelaars. Gemotoriseerde off-road junkies komen zeker aan hun trekken op de smalle, kronkelende grindpaden in de bergen.

Na slechts vijf dagen verlaat ik Kosovo weemoedig en reis terug naar Albanië naar het Valbonëdal. Ondanks dat het er relatief toeristisch is, heeft het gebied zijn innemende charme niet verloren. Zoals zo vaak op deze reis kom ik kuddes koeien en schapen tegen, die altijd door een herder worden vergezeld. Loslopende varkens, geiten, ezels, kippen en natuurlijk ook honden en katten brengen de dorpjes tot leven en geven soms de indruk dat je in een grote dierentuin bent.


Shkodër, in het noordwesten van Albanië, is een levendige stad waar mensen van verschillende religies en culturen samenleven.

Aan het einde van de reis wil ik nog een laatste keer een uitzicht op zee hebben. Daarom neem ik de weg met de tot nu toe waarschijnlijk meeste bochten in mijn leven, de SH22 en SH5, in de richting van de monding van de rivier Buna. Ik vind op het strand daadwerkelijk een plekje voor mijn tent. Deze nacht is een welkome afwisseling ten opzichte van de tour die me voornamelijk door de bergen leidde. De rit over de Leqet e Hotit-pas is dan ook een waardige afsluiting van deze reis.


Ochtendsfeer aan de oever van het Prespameer dat naast het veel bekendere Meer van Ohrid ligt.


Vandaag is er bij dit tankstation in Albanië geen benzine te koop.

Rit op de Tiger

Martin Leonhardt reed tijdens zijn reis van nu al meer dan 10.000 kilometer, waarvan vele kilometers over grindwegen, op een door Touratech uitgeruste Triumph Tiger Rally Pro. Zijn eerste conclusie.

"Ik stond versteld toen ik in juni de Triumph Tiger Rally Pro bij Touratech in Niedereschach ophaalde. Natuurlijk had de motor de kenmerkende gele en zwarte TT-wereldreislook.

Ondertussen heb ik door heel Italië en een groot deel van de Westelijke Balkan bijna 10.000 kilometer gereden. Ik had dus voldoende tijd voor een nauwkeurige beoordeling en één ding kan ik met zekerheid zeggen: "Hier kun je uitstekend op rijden!"

In het begin lijkt de indeling van de elektronica ontzettend ingewikkeld, maar tijdens de reis blijkt het allemaal heel logisch in elkaar te zitten. Je schakelt het meest met de kleine joystick tussen de rijmodi en informatiedisplays, wat je duim vanaf een bepaald moment gewoon automatisch doet. Als off-roadavonturier waren voor mij vooral de twee enduro-modi erg belangrijk.

Dankzij de in hoogte verstelbare stoel kon de ergonomie perfect op mijn 1,85 m grote lichaam worden afgestemd. Tijdens het rijden profiteer je tot 120 km/h ook van uitstekende bescherming tegen wind, wat niet altijd vanzelfsprekend is voor dual-sport bikes.

Voor gemengd gebruik in de Balkan zijn de instelopties van de veerpoot van Touratech Suspension een beproefde keuze. Ik was vooral onder de indruk van de duidelijke differentiatie tussen low- en high-speed. De dempers zijn vrij hard ingesteld en tijdens wilde ritten met veel bochten leverden zij in elke situatie uitstekende terugkoppeling en veiligheid. Off-road compenseerden de nodige reserves altijd de diepste gaten in het wegdek of rotsblokken.

Omdat de Tiger standaard met geavanceerde extraatjes wordt geleverd, hoefde Touratech er maar weinig aan toe te voegen. Toch zijn de motorbescherming, de robuuste valbeugels, het ZEGA EVO koffersysteem en de houder voor mijn ZUMO XT weer heel nuttig gebleken.

Wie op zoek is naar een middenklassemotor tussen een Yamaha Ténéré 700 en een BMW R 1250 GS, moet de Tiger zeker een kans geven. Het vermogen is in alle situaties absoluut voldoende en het gewicht kan ook gemakkelijk door één persoon worden getild. Het model heeft een bereik tot 400 kilometer. Triumph heeft met de Tiger een onafhankelijk motorconcept ontwikkeld dat perfect voldoet aan de behoeften van langeafstandsreizigers. De drie cilinders zijn bovendien een waar genoegen."

Reisinformatie

Algemeen

Een motortour door de Balkan is absoluut onproblematisch. Veel lokale bewoners spreken Engels en met Duits kom je ook vaak verder.

Veiligheid

De Balkanlanden worden als veilig beschouwd en de mensen zijn er over het algemeen erg vriendelijk. Naast een ziektekostenverzekering is eventueel nog een aanvullende verzekering of reisverzekering aan te bevelen.

Reisperiode

De temperaturen in de zomer en herfst waren aangenaam en er was maar weinig regen. Op grotere hoogtes kan het 's nachts af en toe vriezen.

Grenzen passeren

Toegang tot de landen is met een Europees paspoort geen probleem. Aan de grenzen moeten een corona-vaccinatiebewijs (stand september 2021) en een verzekering voor de motorfiets (groene kaart) worden getoond. In Kosovo is er een gratis verzekering voor de motorfiets voor een maand. Deze krijg je meteen bij de grens.

Motorfiets

Voor het vervangen van banden dient ruimschoots van tevoren een afspraak te worden gemaakt, omdat grote motorfietsen zeldzaam zijn. Brandstof is aanzienlijk goedkoper dan in Nederland. In Kosovo en Noord-Macedonië kost een liter circa 1,20 euro, in Albanië ongeveer 1,40 euro.

Verkeer

De verharde wegen verkeren meestal in goede staat. Toch moet je op elk moment met gaten in het wegdek en spoorvorming rekenen. Er moet ook worden gelet op steenslag en dieren langs de kant van de weg. Bij het reizen naar afgelegen berggebieden dient er rekening mee te worden gehouden dat het moeilijk is om hulp te krijgen in een noodsituatie. Grindwegen zijn vaak bezaaid met grotere stenen en zijn niet makkelijk te berijden.

Accommodatie

In alle toeristische gebieden zijn er officiële campings. Goedkope hostels kosten tussen de 20 en 40 euro. Appartementen zijn nog goedkoper en gemakkelijk te vinden door rond te vragen. Wild kamperen is geen groot probleem.

Voorzieningen

Contant geld in lokale valuta is gemakkelijk verkrijgbaar bij pinautomaten. In Kosovo wordt er met de euro betaald. Er kan ook met een creditcard worden betaald. Debetkaarten werken daarentegen niet altijd.

Er zijn tal van restaurants die eenvoudige maaltijden bieden tegen redelijke prijzen. Vooral in Kosovo is het eten erg goedkoop en van uitstekende kwaliteit.

Uitrusting

Een dikkere slaapzak met inlet en een geschikt matras zijn in de herfst nog steeds voldoende voor het kamperen. Gasflessen met schroefdraad (Primus, MSR) zijn moeilijk te vinden en het is beter om ze mee te nemen.

Standaardkaarten zijn in zeer goede kwaliteit verkrijgbaar bij elk tankstation. Veraf van de grotere wegen is een gps-navigatiesysteem een handig accessoire. Een beproefde combinatie is de Garmin ZUMO XT met de Touratech-houder. Daar kunnen ook topografische kaarten voor heel Europa op worden geïnstalleerd; OSM-kaarten zijn nog gedetailleerder.

Meer informatie en tips

Meer informatie over mijn reizen en interessante weetjes over reisfotografie zijn te vinden op www.martin-leonhardt.de



Touratech Copyright © 2020