Land van contrasten - reis door Colombia | Door Joe Pichler

Land van contrasten - reis door Colombia | Door Joe Pichler

Van de ijzige hoogtes van het Andesgebergte tot aan de noordelijkste punt van het Zuid-Amerikaanse vasteland aan de kust van de Caraïbische Zee zijn Joe en Renate Pichler op het zadel van hun KTM 890 Adventure R door het facettenrijke Colombia gereisd.

Eigenlijk wilden we al in de herfst van 2020 beginnen aan een reis door het noorden van Zuid-Amerika. Maar op het hoogtepunt van de coronapandemie was dat natuurlijk niet mogelijk. Een jaar later zag het er ook niet veel beter uit. De meeste landsgrenzen in Zuid-Amerika waren nog steeds dicht. Maar een bericht van Jorge uit Bogota gaf ons moed. Colombia was zonder problemen te bereizen en hij wist zeker dat de grenzen met de buurlanden binnenkort open zouden gaan.

Dus gingen we aan de slag. Ik monteerde de nieuwe ZEGA Evo op mijn KTM 890 Adventure, en een paar dagen later was de bike via luchtvracht op weg naar Bogota.

Tent en slaapzak werden ingepakt, alleen de fotoapparatuur ontbrak nog. Ik had het gevoel dat het samenstellen van de technische uitrusting vroeger eenvoudiger was: een camera, 30 filmpjes en een kompas – toen kon je niets vergeten.

Tegenwoordig: twee camera's, microfoon, drone, navigatie, helmcamera, laptop en externe harde schijven. Dan nog een mobiele telefoon, reserveaccu's, geheugenkaarten, diverse snoeren, opladers en een drievoudige stekkerdoos om alles ook weer te kunnen opladen. En dan zegt men dat de digitalisering alles eenvoudiger maakt.

In Bogota aangekomen ging onze eerste reis naar de cargoterminal om onze KTM door de douane te brengen. Maar het hele computersysteem van de douane was gecrasht en er werkte niets meer. Maar "mañana" zou alles waarschijnlijk weer functioneren.

Graffiti-kunstenaars maken in Colombia huizenhoge kunstwerken in de jungle van de grote steden.

We hadden dus voldoende tijd om Bogota, de officieuze graffitihoofdstad van Zuid-Amerika te verkennen. Ongeveer 6000 Street Art-kunstenaars brengen kleur in de zee van huizen in Bogota. De huidige politieke en maatschappelijke misstanden vormen de thema's van de kleurrijke graffiti-afbeeldingen.

Buiten de hoofdwegen zijn er in Colombia talrijke stukken met steenslag.

Na drie dagen bleek de strijd tegen de bureaucratie gewonnen en was mijn 890 ready for adventure. Onze eerste etappe ging naar Muzo aan de Rio Minero. Muzo is een van de oudste vindplaatsen van smaragden ter wereld en vandaag de dag komt nog meer dan 50% van alle smaragden wereldwijd uit Colombia. De grote mijnen worden streng bewaakt en kunnen niet worden bezocht. Maar er zijn duizenden guaquero's, zoals de illegale smaragdzoekers in Colombia worden genoemd. Met de meest eenvoudige gereedschappen woelen ze door de deklaag van de grote mijnen of spitten in de Rio Quebrada. Rijk worden ze met hun zeer moeizame werkzaamheden echter niet.

Gelukzoekers uit alle delen van Colombia hopen in Muzo een grote slag te slaan. Maar de magere opbrengst van een week hard werken is slechts 20 euro waard.

Ons volgende doel was de Sierra Nevada del Cocuy. In Belen verlieten we de hoofdweg om via een bochtig traject naar een hoogte van 4100 meter te slingeren. Een rijtechnisch fantastisch traject, maar helaas zaten we de hele dag in de mist en lichte regen. Van het vermeende zo spectaculaire landschap was niets te zien. Op het hoogste punt van de bergpas wachtten we meer dan een uur op een regenpauze om tenminste een paar opnamen te kunnen maken.

De Cañon del Chicamocha is met een maximale diepte van 2000 meter en een lengte van 227 kilometer de op een na grootste canyon op aarde.

In het nationale park zijn motoren verboden, maar we konden aan de rand van het park in de Cabañas Kanwara overnachten op een hoogte van 3950 meter boven de zeespiegel. Na een ijskoude nacht brak de lucht kort na zonsopkomst gedurende enkele minuten open en konden we de met sneeuw bedekte toppen van het Andesgebergte zien.

Terug op de hoofdweg ging de reis verder naar Riohacha aan de kust van de Caraïbische Zee. Hier ontmoetten we Louis Emiro, een lid van de inheemse groep van de Wayuu. Jorge had me aangeraden om voor de rit naar La Guajira een lokale gids te huren en een begeleidende auto te organiseren. Louis Emiro zelf reed op een in treurige staat verkerende Chinabike – zonder helm en op badslippers. Ook de geboekte begeleidende auto, een Landcruiser, bevond zich niet in al te beste staat. Het zijraam ging niet open en de veiligheidsriem kon niet worden vastgeklikt. Dat beloofde niet veel goeds.

Louis Emiro zelf reed op een in treurige staat verkerende Chinabike - zonder helm en op badslippers.

De Indigenas van de stam van de Guambiano staan bekend om hun kleurrijke klederdracht.

Het parcours van Flor de la Guajira naar Nazareth was heel zandig, bovendien vol steile steenachtige passages en op sommige stukken zelfs behoorlijk modderig. De slechte parcoursen eisten hun tol, Louis Emiro had zijn uitlaat en het voorste spatbord al verloren. Om hier met Renate en bagage te rijden zou zeker niet leuk zijn geweest.

Via zandige stukken reden we dwars door La Guajira naar Punta Gallinas.

Eenvoudige visrestaurants aan het strand van La Boquilla nodigden uit voor een pauze.

Vóór Punta Gallinas werd het landschap echt spectaculair. Turquoisekleurige lagunes en imposante zandduinen lagen voor ons. Het was moeilijk de juiste weg in het overstroomde gebied te vinden. Daarbij kwamen talloze wegversperringen van de Wayuu. Voor de kinderen waren er koekjes, de volwassenen wilden geld. Meestal 2000 Colombiaanse peso (bijna 50 cent) voor de bike en 3000 voor de auto.

Toen bleef Louis Emiro, de zelfbenoemde motorkoning van La Guajira, steken in de duinen vóór Punta Gallinas en moest de bike naar boven duwen. Maar toch was het fascinerend hoe snel hij met de gammele Chinabike op pad was. Een half uur later kwamen we aan in Punta Gallinas, de noordelijkste punt van het Zuid-Amerikaanse vasteland. Een kleine vuurtoren markeerde dit punt, en we waren de enigen hier. Geen vergelijking met de massa's toeristen op de zuidelijkste tegenhanger in Ushuaia. Het vervolg van de rit naar Cabo de la Vela was eenvoudiger dan we dachten en we namen afscheid van ons team begeleiders.

Veel groter kon het contrast niet zijn. Van de eenzaamheid in La Guajira dompelden we ons direct onder in het bruisende leven van Cartagena. In ontelbare strandrestaurants werd gegrilde vis geserveerd en 's avonds stond er in het café een Havana-party op het programma.

Van Cartegena naar Medellin is een afstand van 630 kilometer, maar motorrijden op de Colombiaanse hoofdwegen is helemaal niet leuk. Met veel verkeer en eindeloze files voor talloze wegwerkzaamheden was het rijplezier ver te zoeken.

Met gemengde gevoelens bereikten we Medellin. Deze stad gold immers jarenlang als een van de gevaarlijkste steden van Zuid-Amerika. Begin jaren 90 van de vorige eeuw verspreidden Pablo Escobar en zijn drugskartel angst en schrik. Moorden waren aan de orde van de dag. Maar de tijden zijn veranderd. In de restaurants en bars in het stadsdeel Poblada wordt weer onbezorgd feest gevierd. Itagüi en Envigado liggen in het zuiden van de stad en staan bekend om hun pompeuze kerstdecoratie. Massa's mensen bezoeken de kerstmarkten daar. Onveilig hebben we ons nooit gevoeld, hoewel er in Medellin net als in elke Zuid-Amerikaanse stad buurten zijn die je beter kunt mijden.

De "zona cafetera", de koffiezone, is een van de mooiste landschappen in centraal Colombia. Op de Plaza van Salento wachten de voor deze streek typische Willys-jeeps en brengen talloze toeristen naar de Cocora Valley. Hier kunnen zij de Quindio-waspalmen van heel dichtbij bewonderen. De palmen worden tot wel 50 meter hoog en dat bij een diameter van minder dan 40 centimeter. Een schitterend landschap, waarvan de fascinatie echter door een onvoorstelbare hoeveelheid toeristen wordt verstoord.

Maar Jorge had ons een tip gegeven hoe wij het unieke landschap konden beleven zonder massa's bezoekers. Het parcours van Salento via Toche naar Ibagué voert door een dunbevolkte bergstreek: waspalmen zo ver het oog reikt, en de ene bocht na de andere. Alleen de dagelijkse regen en de glibberige stukken verstoorden het rijplezier een beetje.

Kandelabercactussen drukken hun stempel op het landschap in de Tatacoa semi-woestijn

Op weg naar Villavieja wordt de Magdalena-rivier met een veerboot overgestoken

Terug in Bogota was er goed nieuws. De grenzen met Ecuador en Peru waren weer open. We konden de reis richting het zuiden voortzetten.

De Tatacoa woestijn is weliswaar maar 330 vierkante kilometer groot, maar desondanks een omweg waard. Een stoffige route loopt langs reusachtige cactussen en indrukwekkende steenformaties. Na zonsondergang ging het planetarium "Observatorio Astronómico de la Tatacoa" open. Ver verwijderd van grote steden tekende de Melkweg zich duidelijk af. Voor een klein bedrag konden we de krachtige telescopen gebruiken. We zagen Saturnus met zijn ringen en Jupiter met de manen. Deze sterrenpracht was adembenemend!

Een goed uitgebouwd traject leidde door het Puracé National Park in het Cordillera Central. We waren aangekomen in het rijk van de andescondor. Het majestueuze dier wordt echter met uitsterven bedreigd. Experts vermoeden dat er in Colombia nog maar ongeveer 130 condors zijn. Hier in het Puracé National Park kunnen zij nog ongestoord rondcirkelen.

De andescondor heeft een spanwijdte van drie meter.

Slechts een dag rijden van Puracé verwijderd ligt het kleine bergdorp Silvia aan de westkant van het Andesgebergte. Een bezoek aan Silvia dient men beslist op een dinsdag te plannen. Want op dinsdag is er markt, het hoogtepunt van de week voor de boeren van de omliggende landerijen. Het grootste deel behoort tot de inheemse groep van de Guambiano, die bekendstaan om hun traditionele leefwijze.

San Agustin is onze laatste bestemming in Colombia voordat we verder reizen naar Ecuador. Rond San Agustin kunnen meer dan 300 mystieke steensculpturen uit precolombiaanse tijd worden bewonderd, die tot UNESCO-werelderfgoed werden verklaard. Het precieze doel van de standbeelden is tot op de dag van vandaag een raadsel.

2000 jaar oude sculpturen uit de San Agustin-cultuur.

Een mysterie was ook hoe onze reis moest worden vervolgd. Peru had de grens vanwege de nieuwe Delta-variant op het laatste ogenblik opnieuw gesloten. De route naar het Zuiden was daarmee versperd en onze stemming bevond zich op een dieptepunt. Zou onze reis hier dan echt ten einde zijn? Volledig gedemotiveerd reden we terug naar Bogota. Daar ontmoetten we Jorge die ons weer moed gaf. Er was nog een laatste mogelijkheid om onze geplande bestemming, São Paulo in Brazilië te bereiken. We moesten met onze KTM naar Leticia in het Amazonegebied vliegen. Vandaar zouden we Brazilië kunnen inreizen. We zouden ons laten verrassen.

Reisinformatie

Heenreis en inreis

Een geldig paspoort, nationale toelating en nationaal rijbewijs zijn verplicht. Een carnet de passages is niet nodig. Bij het inreizen wordt een tijdelijke invoervergunning afgegeven. De voorgeschreven aansprakelijkheidsverzekering "SOAT" kan zonder problemen ter plaatse worden afgesloten.

Reizigers moeten zich binnen 48 uur vóór de inreis online registreren via het Check-Mig-formulier bij de Migración Colombia. Bij het uitreizen moet het Check-Mig-formulier opnieuw worden ingevuld.

Motoren kunnen via lucht- en zeevracht naar Colombia worden getransporteerd. Daarbij moet er wel op worden gelet dat de vrachtkosten door de wereldwijde coronapandemie exorbitant zijn gestegen. Het transport van de eigen motor is alleen de moeite waard, wanneer men een langere reis door meerdere landen in Zuid-Amerika maakt. Jorge Uribe van Motoraid Adventure verhuurt Adventure-modellen van KTM en biedt tochten onder begeleiding van een gids aan.

Reistijd

Colombia kan het hele jaar door goed worden bereisd. De droogste maanden zijn december tot maart en juli tot september.

Motorrijden

Van autosnelwegen via eenzame bergroutes vol bochten tot modderige parcoursen is al naargelang de gekozen route alles te vinden.

Benzine tanken vormt geen probleem, maar een actieradius van 200 kilometer moet wel haalbaar zijn.

Veiligheid

De veiligheidssituatie in Colombia is de laatste jaren aanzienlijk verbeterd. Op de door ons gekozen route waren geen problemen. Maar het grensgebied met Venezuela dient beslist te worden gemeden. Informatie over de veiligheidssituatie is verkrijgbaar bij Buitenlandse Zaken. In het algemeen is het belangrijk informatie over de betreffende veiligheidssituatie ter plaatse bij de autochtonen in te winnen. Die situatie kan in Zuid-Amerika heel snel veranderen.

Gezondheid

Men dient beslist de actuele COVID 19-voorschriften in acht te nemen. Tijdens ons verblijf begin 2022 moest men volledig gevaccineerd zijn tegen COVID 19. Vaccinaties tegen tetanus en hepatitis A en B zijn in het algemeen raadzaam. In het Amazonegebied is een malariaprofylaxe wenselijk. Informatie daarover is verkrijgbaar bij het RIVM.

Financiën

In heel het land zijn er geldautomaten. Wij hadden voor noodgevallen nog wat euro's en Amerikaanse dollars aan contant geld bij ons. Bij het uitreizen dient de buitenlandse valuta die niet meer nodig is direct aan de grens te worden gewisseld.

Telecommunicatie

Voor telefoongesprekken binnen Colombia is het raadzaam een lokale simkaart te kopen. U kunt met uw eigen simkaart weliswaar ook bellen, maar de roamingtarieven zijn heel hoog. Wifi is wijdverbreid.

Literatuur en kaarten

De Duitse Reise Know-how-uitgeverij heeft een reisgids en een wegenkaart voor Colombia in het assortiment. Voor GPS zijn er kaarten van Garmin en Open Street Maps.

Accommodatie

Hotels zijn te vinden in alle grotere plaatsen. In La Guajira zijn overdekte plaatsen waar men zijn hangmat kan ophangen.

Eten en drinken

In Colombia vindt men overal restaurants en cafetaria's. Het campinggasstel kan rustig thuisblijven.

Webresources

https://www.migracioncolombia.gov.co

https://motoraidadventure.com

http://www.horizonsunlimited.com

Over de schrijver

Joe Pichler

Joe Pichler is gepassioneerd motorrijder, geeft lezingen en is schrijver van beroep. Zijn vrouw Renate begeleidt hem op de duozitting, maakt onderweg alle opnamen en is verantwoordelijk voor de video's. Vanaf de herfst van 2022 toert Joe met zijn nieuwe livereportage over zijn avonturen in Zuid-Amerika door de Duitstalige landen. Er is ook een dvd van de reis, die eveneens verkrijgbaar is vanaf de herfst van 2022. Informatie en

Data op www.josef-pichler.at



Touratech Copyright © 2020